De jaren 90 brachten ons legendarische tv: Friends, Sex and the City, Seinfeld, Dawson’s Creek, Frasier,je kent ze. Gladde haartjes, Manhattan appartementen die niemand op dat budget kon betalen, en koffiebar gesprekken die soms eindeloos leken.
Maar weet je wat zelden te zien was?
Zwarte mensen. Aziatische mensen. Latinx mensen. Indigenous mensen. Gewoon… geen witte mensen.
☕️ Friends, maar niet for all
Laten we met de elephant in Central Perk beginnen: Friends. Zes vrienden in het hartje van New York City. En toch? Praktisch niemand met een andere achtergrond dan wit. En dat in een stad die letterlijk één van de meest diverse plekken op aarde is.
David Schwimmer (Ross) gaf later zelf toe:
“I was well aware of the lack of diversity, and I campaigned for years to have Ross date women of color.”
Spoiler: het gebeurde… een keertje. En daarna was het weer wit, wit, wit.
En Marta Kauffman, een van de makers, gaf in 2022 openlijk toe dat ze “beschamend weinig” deed aan representatie en schonk later zelfs $4 miljoen aan de African American Studies-afdeling van haar oude universiteit. Dus… een beetje laat, maar goed, credit waar het kan.
🗽 Sex and the Exclusivity
Carrie Bradshaw en haar girl squad deden alles: daten, schrijven, fashion week overleven. Maar wat ze níét deden? Omgaan met mensen van kleur. Of überhaupt iemand casten buiten de witte upper class bubbel van New York.
In zes seizoenen kwamen er… een paar zwarte en Aziatische personages voorbij. Vaak als eenmalige “exotische” love interest. Tokenism much?
Zelfs actrice Cynthia Nixon (Miranda) heeft gezegd:
“We were blind to how limited the show was in its worldview.”
Die bewustwording kwam pas jaren later — in de 2021 reboot And Just Like That, waar diversiteit een inhaalslag probeert te maken. Maar het voelt soms meer als schadebeperking dan écht inclusief.
📺 Wat was er wél?
Let’s be real, we hadden ook onze eigen klassiekers: Living Single, Moesha, The Fresh Prince, Sister, Sister, Martin. Allemaal series met een volledig zwarte cast, enorme culturele impact, en way meer nuance dan ze destijds krediet voor kregen.
Fun fact: Living Single (met Queen Latifah) kwam eerder dan Friends, en had zowat dezelfde opzet: vriendengroep in NYC, relaties, humor. Maar guess what? Friends kreeg alle lof en miljoenen aan budget. Living Single? Nét genoeg om te overleven op Fox.
Queen Latifah herself zei ooit:
“We were happy for their success, but we knew where the blueprint came from.”
🔍 Waarom doet dit ertoe?
Omdat representatie niet alleen gaat over “in beeld zijn”. Het gaat over wie gezien wordt als normaal. Als grappig. Als romantisch. Als menselijk.
Die 90’s classics maakten een wereld waarin zwarte en bruine mensen niet bestaan. En dat heeft invloed op hoe we onszelf zien, op wie kans krijgt in de industrie, en op wat als “universeel” wordt beschouwd.
📣 De culturele reckoning
Gelukkig is er een shift gaande. Van de cast van Bridgerton tot projecten als Abbott Elementary, Insecure en Reservation Dogs. Er worden nu series gemaakt waar diversiteit geen bijzaak is, maar het fundament.
Maar laten we het verleden niet vergeten. Die nostalgische 90’s hits? Die waren leuk. Maar ook pijnlijk exclusief.
